Golden van 10 maand angstig bij "vreemde" mensen

Hallo,

Onze Golden Retriever van 10 maanden oud reageert erg gespannen/angstig als er vreemde mensen binnen komen.
Ze houdt haar staart tussen de benen en oren naar achteren en wil niet aangehaald worden.
Naar ons is dit absoluut niet het geval en ook naar onze 3 kinderen is ze erg lief en rustig. Ook bij bekenden is ze erg enthousiast en opgewekt.
Maar als we een verjaardag houden en er komen veel mensen is ze heel angstig. Ze kan zich terugtrekken in de bench als ze wil en we benadrukken ook dat de gasten Bo niet (teveel) moeten aanhalen. Na een poosje gaat het beter en lijkt ze zich relaxter te voelen. Alleen wil ze nog gaan blaffen naar "vreemde" kinderen op een manier die ik niet prettig vind. We weten eigenlijk niet zo goed hoe we dit moeten oplossen. Ze gaat regelmatig mee naar het schoolplein en gaat vaak met ons mee op visite..

Oja, ze komt uit een nest waar ook kinderen woonden en zijn de eerste 8 weken in de woonkamer opgegroeid, waar veel mensen over de vloer kwamen.

Hopelijk hebben jullie tips...

Herken het niet, maar kan me er een voorstelling van maken. Probeer om er geen aandacht aan te geven, desnoods even in de bench/veilige plek.
Mensen/kinderen zeggen dat ze de hond niet mogen aanhalen en dat de hond vanzelf wel naar hen toe komt.

woody is dat ook maar dat is bij hem specifiek van de tibetaanse terrier

Laat iedereen de hond negeren. Dus niet naar kijken, niet tegen praten en zeker niet aanhalen. Als de hond de bench ervaart als een veilige plek en deze staat op een rustig plekje dan kun je in eerste instantie de hond in de bench laten liggen. Zo kan de hond vanuit eigen veilige plek de boel observeren (ook dan door iedereen laten negeren). Na verloop van kun je, als de hond kalm is en het bezoek zit rustig aan de koffie, de hond laten rondlopen. Laat hem z'n eigen weg vinden, dus wederom door iedereen laten negeren >>> ook als de hond voorzichtig komt snuffelen.

Als je merkt dat het na verloop van tijd steeds beter gaat kun je het bezoek bij binnekomst wat voertjes in de hand geven. Deze geven ze niet aan de hond, maar strooien ze rondom hen op de grond terwijl ze de hond verder blijven negeren. Je gaat vanzelf merken als je hond meer en meer gaat ontspannen en vertrouwen dat het oke is.

Annet en Petra geven al goed advies, dus ik heb daar geen advies aan toe te voegen.

Er zal vast iets voorgevallen zijn bij de mensen die het nestje hadden. Vind het wel zielig dat Bo zo angstig is voor anderen. Het arme dier.

Kinderen hebben vaak wel goede bedoelingen als ze een hond benaderen, alleen ze doen het vaak zo vlug, dat de hond er gewoon van schrikt als hij of zij aangeraakt wordt.
Ken ook een jongetje die altijd de hond op schoot wilde hebben toen het nog een pup was, de hond vond daar maar niets aan en vluchte telkens als die jongen er weer aan kwam. De ouders zeiden niets tegen hun zoon, dus ik irriteerde me mateloos en wilde eigenlijk het liefst zeggen: "laat die hond nu eens met rust".
Die hond begon zo een nare associatie met kinderen te krijgen en heb er later toch wat van gezegd.
Niet dat het hielp, want de ouders lieten het gewoon toe, met als gevolg dat de hond nu alleen de vader toelaat om geaaid te worden.
Zonde vind ik dan. Kinderen moeten weten dat ze een hond rustig moeten benaderen of wachten totdat ze benaderd worden.

Succes in ieder geval.

Bedankt tot zover voor het advies, we gaan er zeker wat mee doen!

Vanmiddag kwam er ook weer visite, we vieren de verjaardag van mijn man, en daar waren ook kinderen bij.
Bo reageert dan eerst gestrest en druk, wat even later minder word. Mijn zus zat naast Bo en zat haar rustig te aaien (Bo is heel vertrouwd met mijn zus) totdat 1 van die kinderen (niet vertrouwd voor Bo) Bo ook wilde aaien.
Bo begon gelijk te grommen en maakte een bijtende beweging. Gelukkig had mijn zus Bo net op tijd vast bij haar halsband, anders weet ik niet wat er anders was gebeurd. Dit gedrag heeft ze al een keer eerder bij hem vertoont. Dit alles verontrust ons zeer, dit omdat er ook vriendinnetjes van onze dochters (7, 5 en 3 jaar oud)over de vloer komen, en broertjes of zusjes daarvan. Ik moet er niet aan denken dat er wat gebeurd. We willen er dan ook alles aan doen om Bo meer vertrouwen te geven bij drukte/visite, om dit gedrag te voorkomen, want ze is alles voor ons! Ik wil nog wel even benadrukken dat ze dit gedrag nog nooit heeft vertoont naar ons, of naar de mensen die vertrouwd voor haar zijn. Dan is ze ontzettend lief en aanhankelijk. Ook naar de kinderen, want als die weg zijn geweest, is ze echt blij dat ze weer terug zijn, zo enthousiast is ze dan.
(we hebben onze kinderen wel heel goed geleerd wat de 'hondenregels' zijn)

Mijn hondje was in het begin heel sociaal naar alles en iedereen, ook kinderen..
Nu zit ze op maandag bij mijn buurvrouw met een dochter van 2.. Dat meisje rent de hele dag achter mijn hondje aan, wat begrijpelijk is, ze is een kind, en gek op mijn hondje..
Sindsdien ontwijkt ze kinderen.. Tijdens wandelen loopt ze met een boog om kinderen heen, ze vind het helemaal niks.. Toch zonde, omdat ze er eerst helemaal weg van was.. als ze een kind zag, dan wildde ze er naar toe.. Op de markt werd ik er gek van, ik kon haar sochtends brengen en savonds halen bij wijze van spreken, elk kind werd door haar besprongen door aandacht..

Omdat ze zo'n hoog aaibaarheidsgehalte heeft krijg ik vaak de vraag van kinderen of ze haar mogen aaien.. ik vraag dan (het is een klein hondje) of ze op hun hurken willen zitten en voorzichtig een hand uitsteken en zelf willen wachten tot ze naar hun toe komen. Dat kost tijd, ze moet ze echt weer gaan vertrouwen.. Als ze dan een onverwachtte beweging maken is ze gauw weer weg.. Ze doet verder helemaal niks, ze ontwijkt het..
Ik zou het fijn vinden als het weer goed komt..

Dus is dit al vanaf het begin zo? Of is er iets gebeurt waardoor ze bang is geworden?

Overigens is er bij volwassen mensen niks aan de hand, daar loopt ze gewoon op af..

We zijn vandaag even flink aan het terugdenken geweest, en als we goed nagaan, is dit eigenlijk van het begin af aan zo geweest. Ze maakte altijd al een vrij angstige indruk, ook op de puppycursus, als iets haar niet vertrouwd was. Ook naar andere honden maakt ze een wantrouwende indruk, (maar wel nieuwsgierig en ze kwispelt wel met haar staart, terwijl haar oren iets plat staan) tenzij ze de hond goed kent. De hond van mijn ouders (malteser) is haar beste vriend en ook met de Golden van mijn zus kan ze het goed vinden. Maar eergisteren kwam een zwager van ons langs en Bo die gaat uit nieuwsgierigheid bij hem kijken, maar zodra hij haar aandacht ging geven, dook ze weg met staart tussen de benen. Even later kwam ze wel naar hem toe en wilde ze aangehaald worden. Ik denk dat het probleem dus inderdaad ook is dat ze het bij drukte gewoon niet kan overzien. Ik ga haar zeker vaker in de bench zetten op zulke momenten. Ze ligt namelijk graag in de bench!

Ik herken het gedrag wel. Sam was ook zo. Het zit ook in het ras. Vooral kinderen vond ie verschrikkelijk. Die kwamen op hem af donderen want hij ziet er o zo knuffelbaar uit. Dan gromde hij ook en hapte naar kinderen. Ook bromde hij op vreemde volwassen mensen als die te dicht bij kwamen. We zijn hier wel veel me bezig geweest met hem. Veel naar plekken waar veel mensen komen. Stations, markten enz. Wel zo dat niemand hem aanraakte. Dat vond ie te eng.
Nu is het veel beter. Hij heeft het nog steeds niet op vreemde mensen, maar het grommen is voorbij. Hij wil gewoon niet door jan en alleman worden geaaid. Is ook prima. Geef ik ook altijd aan als er vreemde mensen langskomen. Kinderen in de buurt weten inmiddels dat Sam niet zo gek is op aaien door iedereen en dat gaat prima. Kinderen lopen nu rustig bij hem langs en laten hem gewoon. Zeggen wel hoi ofzo (schattig) en Sam voelt zich daar heel goed bij. Hij weet nu ook dat kinderen geen bedreiging voor hem zijn. Laatst waren we op een barbeque met heel veel kinderen en die we niet kenden en Sam heeft heerlijk met hen gespeeld.
Als wij een verjaardag hebben dan heeft Sam altijd een plekje waar hij zich terug kan trekken. Hij komt iedereen wel begroeten. Gaat allemaal prima nu.

Het is een heel verhaal geworden, maar wat ik wil zeggen is dat met veel rust en oefening het prima beter kan worden. Het is ook heel belangrijk dat de hond vertrouwen in jou heeft. Sam weet dat wij te vertrouwen zijn en als wij zeggen dat het goed is dan wordt hij ook al heel snel rustig. Niet opgeven hoor!

Esmee heeft het ook niet op kinderen, maar dat was al zo toen we haar kregen.
Wat er precies in het vorige gezin gebeurt is, dat weten we niet 100% zeker, maar dat ze daar zijn verwaarloosd en mishandeld dat is zeker.
Gelukkig vertrouwd ze ons volledig en is haar gedrag wel verbeterd, maar ze heeft nog steeds argwaan naar andere mensen toe en loopt het liefst met een boog om ze heen.
Kinderen vindt zij te druk en kan niet tegen het opgewonden gepraat.
Al beseft ze nu wel, sinds de komst van mijn neefje, dat het ook voordelen biedt, n.l. dat er dan regelmatig lekkere dingen op de vloer kunnen vallen, met als gevolg dat ze nu zorgt dat ze op de eerste rang zit. Elk nadeel heeft zijn voordeel.
Wel hebben we veel aandacht besteedt aan de manier waarop mijn neefje Esmee moet benaderen.Het kost elke keer wel wat energie als mijn neefje dan bij ons is, maar we willen Esmee niet achteruit stellen of in haar mand houden, want ze moet het idee krijgen dat zij erbij mag zijn en dat het een normale situatie is. Mijn neefje weet nu dat als Esmee in de mand ligt, dan mag hij niet bij haar komen. Loopt Esmee om hem heen dan mag hij haar wel aaien op de rug, maar niet op haar koppie. Hij mag niet met zijn gezicht bij haar gezicht komen, want dat vindt Esmee te intimiderend.
Het is gewoon stapje voor stapje dat er vooruitgang komt, maar daar zijn we al heel blij mee.
Esmee pakt nu wel gewoon een hondenkoekje uit de hand van mijn neefje en doet dit dan heel voorzichtig. Laatst moest mijn neefje huilen en toen kwam Esmee bij hem om hem een likje te geven.
Esmee accepteert mijn neefje dus wel als lid van ons gezin en mijn neefje accepteert Esmee ook als lid van ons gezin. Geweldig toch.

Bo is nog jong en het kan met veel geduld en liefde nog wel helemaal goed komen.
Bo vindt het nu nog niet leuk, maar gelukkig heeft Bo nog geen traumatische ervaringen opgelopen. Dus met wat tips, dan moet het gewoon goed komen.

Nogmaals succes.

Diezel reageert ook zo.Hij bepaald zelf wie hij wel vertrouwt en wie niet.Bij de een heeft hij geen probleem en daar gaat hij zo naar toe en een ander niet.Hij wil wel,kwispelt ook met zijn staart,maar als ze hem willen aaien gaat hij achter me staan of gaat blaffen.Hij doet dat vooral bij bazige mensen of bij mensen met een zware stem.Hij heeft geen vervelend verleden,maar is nog niet goed gesocialiseert denk ik.Ik zeg ook altijd dat ze hem moeten negeren,groot en klein,maar je hebt altijd van die bijdehandjes die moeten hem proberen te aaien.En ja,ik word dan pissig.Gelukkig merken ze wel aan mij dat ik het meen.Wat ik ook eens heb gedaan is,toen mijn ouders kwamen voor de eerste keer,ging ik hem net uitlaten.De kids kwamen net aanlopen met mijn ouders en tegen de kinderen is hij super enthousiast,dus had hij niet zo'n erg in mijn ouders.Toen ze binnen waren,was er weinig aan de hand.Mss een idee om eerst de visite binnen te laten en eerst met de hond gaan lopen?Ik heb as zondag een verjaardag,ik ga het gewoon proberen,kijken of het helpt.Mss dat hij zelf gaat snuffelen uit nieuwsgierigheid?En anders gaat hij gewoon lekker op zijn plekje liggen totdat hij er wel aan toe is.Hij is nu 5 en een halve maand en 5 weken bij ons.